برنا،امام حسین(ع) برای دفاع بهتر و روان‌تر در برابر تهاجم دشمن، دستور داد خیمه‌ها را به یکدیگر نزدیک کرده و با طناب‌های محکم آنها را به هم پیوند دهند و در اطراف خیمه‌ها خندقی حفر کرده و آن را از خار و هیزم انباشته کنند، تا در هنگام هجوم دشمن از سه طرف آنان را با خندق‌هایی شعله ور مواجه کرده و از یک طرف با نیروهای تدافعی خویش در برابر دشمن ایستادگی کنند.

این تصمیم و تدبیر آن حضرت، بسیار اثر بخش و کارساز بود. زیرا بارها دسته‌هایی از اراذل و گروه‌های جنایت پیشه سپاه عمر بن سعد، قصد هجوم به خیمه‌گاه امام حسین(ع) را کردند ولی با انبوهی از آتش مواجه شده و از ادامه کار خود منصرف شدند.

همچنین امام حسین (ع) اقدام به جمع آوری خارها و مسطح کردن زمین اطراف خیمه‌ها نمودند شاید بدین علت بود که عصر عاشورا هنگام خروج اطفال و پراکنده شدن آنان کمتر آسیب ببینند.

خدایا کاش اون خارها به چشمان من میخورد ولی به پای عزیزان دل حسین(ع) نمیخورد، خدایا میخوام کاری کنم که خارهایی که به ناحق به پای طفلان ابا عبدلله خورده را تسکین بدم پس انگونه هستم که تو میخواهی من عاشق کوی حسینم من دلداده راه حسینم من عاشق و غمخوار حسینم من خادم و خدمتگذار حسینم.

هم اکنون در جایگاه خیمه‌های عاشورای 61 هجری به صورت نمادین خیمه‌هایی به عنوان «المخیم الحسینی» برافراشته شده و زائران حسینی در آنجا اشک ماتم می‌سرایند.

                                                                                                                

http://dineslam.mihanblog.com/post/1591 :منبع