روز عاشورا هنگامى که وقت نماز فرارسید ابوثمامه به امام حسین علیه السلام

عرض کرد:جانم فدایت، میبینم که این گروه به تو نزدیک شده‏اند. به خدا سوگند تا

من پیش روى تو کشته نشوم شما به شهادت نخواهى رسید. ولى دوست دارم

هنگامى که خداى را دیدار می‏کنم این نمازى را که وقت آن نزدیک گشته بخوانم. امام

حسین علیه السلام سر مبارکش را به سوى آسمان بلند کرد و فرمود:

 ذَکَرْتَ الصَّلوهَ جَعَلَکَ اللّهُ مِنَ الْمُصَلّین ؛ نماز را یاد کردی ، خداوند تو را از نماز گزاران قرار دهد. فرمود: از این قوم بخواهید دست از جنگ بردارند تا ما نماز گذاریم. امام در همان میدان جنگ به نماز ایستاد و اصحاب هم به آن حضرت اقتدا کردند. نیمی از یاران در مقابل دشمن ایستادند و نیمی به جماعت اقتدا کردند. امام و یارانش از دشمن چندان دور نبودند و در حمله ناجوانمردانه ای که دشمن انجام داد اصحابی که خود را مقابل خصم سپر ساخته بودند مورد اصابت تیرهای دشمن قرار گرفتند.
به گواهی تاریخ هنگام اقامه نماز در ظهر عاشورا 30 تیر به سوی امام حسین (ع) پرتاب شد یعنی تقریباً در برابر هر کلمه از حمد و رکوع و سجده یک تیر به سوی آن حضرت پرتاب شد.