تا دلم در حرم قرب تو یابد راهی

آتشی زن به وجودم که برآید آهی

سفر از خویش نکردم که رهم دور افتاد

و رنه تا کعبه ی وصل تو نباشد راهی

تو به یک کاه دو صد کوه گنه می بخشی

من بیچاره چه سازم که ندارم کاهی

دل هر جایی و آلوده و بیمار مرا

نیست جز خاک شهیدان تو درمانگاهی

به جز از تو که کشی ناز گنه کاران را

نشنیدم که کشد ناز گدا را شاهی